รีวิวหนังสนุก

รีวิวหนังเรื่อง Frank (2014) " เจ้าหัวเปเปอร์มาเช่ "

โคตรชอบหนังสไตล์นี้เพราะคนดูจะได้เจอกับอะไรแปลกๆอยู่ตลอดเวลา พฤติกรรมแปลกๆของตัวละคร ภาพลักษณ์คาแร็คเตอร์ที่ดูแปลกๆ และการเล่าเรื่องในแบบที่สุดจะคาดเดาว่าหนังจะพาเราไปเจอกับอะไร มันมีส่วนผสมของความเป็นหนังอินดี้นอกกระแสกับหนังตลาดอยู่คนละครึ่ง หนังไม่ได้เล่าเรื่องราบเรียบหมายให้เราเข้าใจทุกส่วนของเรื่องราวแต่ก็ไม่อยากเกินจะเก็บสาระอะไรที่หนังบอกหลังดูจบ หนังหยิบประเด็นของพวก wanna be ออกมาพูดได้อย่างสนุก หนังทำให้เราเห็นถึงคนสองคนที่คนหนึ่งมีพรสวรรค์และใจรักในดนตรีอย่างแฟรงค์แม้เขาจะมีพฤติกรรมแปลกๆที่คนภายนอกยากจะเข้าใจแต่เขาก็มีทักษะดนตรีที่โดดเด่นเช่นกัน ส่วนจอห์นที่อยากเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงและมีทักษะดนตรีที่ยอดเยี่ยมแบบแฟรงค์เขาพยามจะเป็นแบบแฟรงค์ทั้งลองทำตัวแปลกๆ ลองเปลี่ยนภาพลักษณ์ตัวเองหรือการพยามจะเป็นส่วนหนึ่งของวงของแฟรงค์แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้เขาได้เป็นอย่างที่เขาต้องการ หนังทำให้เราเห็นถึงการทำอะไรด้วยจิตใจมากว่าอยากทำเพราะผลลัพธ์ของมัน ซึ่งนั่นเป็นส่วนที่จอห์นยังเข้าไม่ถึง แฟรงค์กับเพื่อนเล่นดนตรีเพราะเขาชอบเขาเล่นมันด้วยหัวใจ ไม่ได้อยากดัง ถึงจะใส่หัวเปเปอร์มาเช่หรือไม่ได้ใส่แฟรงค์ก็เก่งอยู่ดีนั่นเอง ตัวหนังอาจจะไม่ได้เล่าเรื่องแบบพีคๆอะไร แต่ก็สามารถสร้างความติดตามได้ด้วยบรรดาพฤติกรรมติสต์ๆของตัวละคร แต่เชื่อเถอะเราก็มักจะมีเพื่อนที่เพี้ยนๆหรือติสต์ๆอะไรแบบนี้ซึ่งเราก็อาจจะไม่เข้าใจพฤติกรรมของพวกเขาเหมือนกัน หนังซ่อนเนื้อหาสาระไว้ภายใต้มิตรภาพของกลุ่มนักดนตรีสุดติสต์และเราจะหลงรักหนังเรื่องนี้ก็ด้วยตัวละครแฟรงค์ที่ได้การแสดงระดับเทพของ Michael Fassbender เขาทำให้ทุกๆฉากที่แฟรงค์ออกมามันดูมีเสน่ห์และน่าสนใจแม้เราจะไม่ได้เห็นหน้าตาของเขาเลยเกือบตลอดทั้งเรื่องนี่แหละคือความเจ๋งมากๆของหนังเรื่องนี้